Mr. Photogenic

Madalas ba kayong sabihang “Ay, ang pangit mo naman sa piktyur”. Ako, madalas akong putaktehin ng linyang yan, sabi nila ibang iba daw ang mukha ko sa piktyur at sa personal. Kaya naman hindi ko na alam kung paanong pagpo-project ang gagawin ko sa harap ng camera. Subukan kong ngumite lumalaki ang butas ng ilong ko (baka makita pa ang kulangot ko), subukan kong hindi mag-smile eh mukha akong may bad breath na hindi pwedeng buksan ang bunganga. Subukan kong magpakyut pero ang lumalabas NAKAKATA-KYUT. Kaya hindi ko na talaga alam, madalas lahat ng piktyur ko puro nakangisi ang ngiti ko, yung tipong nang-uuto ang dating.

Sabagay , okay na rin na panget ako sa piktyur at okay naman daw ako sa personal . Pero minsan kasi baka sinasabi nila yun para hindi sumama ang PILINGS ko .Kaya para hindi halatang panlalait ang gagawin nila, eh ganun na lang ang mga sinasabi nila sa akin.

Sabi nila pag sinabihan kang daw Mr or Ms Photogenic, dapat daw ay huwag kang matuwa kasi ibig sabihin nun “maganda o gwapo ka lang sa piktyur at panget ka sa personal”. Eh buti naman nga at wala pang nagsasabi sa akin nyan, yun nga lang din wala naman nagsasabi sa akin na “Gwapo ako sa personal”, so parang ganun din.

Marami din ang nagsasabi na may tamang anggulo raw para magmukhang okay ang piktyur mo. At kailangan alam mo ang anggulo mo para pag pipiktyuran ka na otomatik na kikilos ang katawan mo na parang robot para magpakyut sa camera. Parang yung ate ko, mula 1980 hanggang ngayon iisa ang hitsura, porma at anggulo sa camera, yung tipong mukhang natatae lang(eh sya lang naman ang nagagandahan sa piktyur nya). Pero kung tatanungin mo ako ang magandang anggulo para sa akin ay pag nakatalikod ako.

Sabi nila nasa magandang tama daw ng ilaw o liwanag yan para magmukhang okay ang piktyur, yun nga lang kahit halos makipagpatintero na ako sa araw hanggang ngayon wala pa rin akong magandang kuha. Kahit halos masunog na ang mukha ko kakatapat sa magandang tama ng ilaw eh waepek pa rin.

Pero kung minsan nakakatsamba ako lalo na’t pag blurred ang piktyur, natatakpan ang mukha ko at pag nalalagyan na ng mahiwagang ADOBE PHOTOSHOP. Medyo gumagwapo gwapo na ako dun.

Oo nga pala kaya ko naisip ang topic na ito, kasi masama ang loob ko ngayon. Matagal ko na kasing kinukulit yung kaibigan kong isend sa akin yung mga piktyur naming last New Year, at natanggap ko kanina. Habang excited akong tingnan ang piktyur, nabwisit lang ako sa nakita ko, kasi mukha akong bangkay sa lahat ng piktyur ko.At halos lahat din ay kinuha habang nasa pinapangit akong anggulo. Ang sama pa nyan ako lang ang pangit sa amin. (hindi kaya mukha ko talaga ang may problema at sinisisi ko lang sa camera, hahaha, malamang)

MAKULAY ANG BUHAY

“Masarap ang buhay sa sinabawang gulay”, naku kung talaga namang sasarap ang buhay dahil lang sa paglamon at paghigop ng sinabawang gulay na yan, aba baka siguro inaraw araw ko na ang pagkain nyan hanggang mabundat na lang ako ng sobra sobra.

Nito kasing mga nakaraang araw ay nadepress ako ng sobra dahil hindi nangyari ang mga inaasahan ko. Todo ekspek pa man din ako, kaya naman talagang pinulot na lang ako sa kangkungan, kasi gumuho ang mga drims ko (kapal peys kasing mag-ekspek eh). Wala na akong magagawa kundi tanggapin na lang na ganun talaga. Sabi nga nga mga kinuman kong adik ,ang buhay ay parang gulong minsan nasa itaas ka minsan naman nasa ibaba ka, pero wish ko lang ma-platan ng gulong pag nasa itaas na ako hhehehe, para naman tumodo na ang pagyaman ko (pag ntyempuhang nasa ibaba ako, malas ko naman)

Kaya ngayon, ayaw ko ng umasa o mag-ekspek kasi madedepress lang ako , kung talagang para sa akin eh mangyayari yun, hayaan ko na lang na masopresa ako kaya hindi na ako aasa pa. Kaya rin nga pag may nagreregalo sa akin, ayaw ko ng mag ekspek na mahal ang ireregalo sa akin ng mga kaibigan kong mayayaman, kasi talaga namang mga kuripot sila. Baka magsabi pa ako “ANO TO??” , hahahahaha. Pero pag yung mga kaibigan ko naman na medyo kahirapan ng konti, talagang natotouch ako kasi hindi ko aakalain na kaya pala nilang bumili ng ganoong regalo. (hindi kaya sa ukay ukay yun, Joke lang)

Pero ngayon susubukan ko munang lantakan yang sikat na sikat na sinabawang gulay na yan baka sumarap sarap ng konti ang buhay ko. Malay natin epektib pala yun. Hehehe!!

NEW YEAR'S RESOLUTION

Usong uso ang new year’s resolution ngayon ,pero hindi ko naman talaga alam kung dinadaya lang ba nila ang sarili nila o gusto lang nilang makiuso.

Dati noong bata pa ako, gumawa rin ako ng kapuwitan na yan, talaga namang nilagay ko pa yan sa magandang papel at tinago ko pa sa kabinet. So parang agreement kumbaga, may pirma ko pa yun at ito ang mga natatandaan ko sa mga naisinulat ko doon:

1. Lagi na akong magwawalis ng bakuran

- Hindi ko natupad yan, kasi mukhang epektib lang yun ng dalawang araw kasi pagkatapos nun tinamad na ako mas gusto ko pa ring humilata, manood ng TV at kumain ng Piatos

2. Lagi na akong susunod sa nanay at tatay ko

- Naku hanggang isang linggo lang yan, kasi nga madalas ako ang pinapangutang ng nanay ko sa tindahan. Eh nagbibinata na ako nun tapos nangungutang pa ako ng isang kilong baboy at magsuga ng kalabaw sa bukid. Ano na lang ang iisipin ng mga kras ko, kaya hindi ko talaga sinunod ang nanay at tatay ko, hehehe!!

3. Magiging mabait na ako sa mga kapatid

- Naku umabot lang yan ng 3 oras, kasi naman kinain nya yung tinitipid tipid kong CHOKOBOT (choc-nut), hayun pinaghahabol ko ng suntok at batok. Umiyak naman ang luko kaya tuloy palo sa puwet ang inabot ko, may free pang kurot.

4. Magsisipag na ako sa pag-aaral

- Medyo umabot naman yan ng 3 linggo, kasi bago ang notebook at ballpen ko kaya masarap ipansulat. Pero makalipas nun, balik buhay tamad uli mas pinili ko pang manood ng Cedie ang Munting Prinsepe at Shaider kesa mag-aral.

5. Kakain na ako ng gulay

- Naku hindi rin kinaya ng kapangyarihan ko yan, kasi sinubukan kong kumain ng ampalaya nun, isinuka ko lang yun na halos lumabas na ang bituka at lumuwa ang mata ko. Mula noon hindi na akong naulit pa kumain ng gulay. Ayaw ko talaga ang lasa ng gulay kaya tuloy dala ko ito hanggang ngayon.

Yan ang mga natatandaan ko sa kapuwitan kong NEW YEAR’S RESOLUTION noong bata pa ako, madalas hindi naman tumatagal yun ng isang taon, pinakamatagal na ang isang buwan. Kaya nga naisip ko mukhang niloloko ko lang ang sarili ko mas maigi pang gawin ko na lang kaysa pilitin ang sarili ko para lang makiuso sa paggawa ng ganyan. Kaya ngayon malaki na ako eh medyo hindi ko na ginagawa yan.

Basta sana maging maganda ang taong 2009.